Er is veel media-aandacht geweest voor de Wet Herziening Partneralimentie die is ingegaan per 1 januari 2020. Wat houdt deze wet nu eigenlijk in en voor wie is het relevant? Vooral de termijn van de partneralimentatie krijgt hierbij aandacht. Er is afgestapt van het principe van twaalf jaar partneralimentatie. Maar ook in de nieuwe wet zijn behoorlijk wat uitzonderingen opgenomen. Hieronder een korte toelichting op de wet.
Maximaal vijf jaar?
Overal staat omschreven dat de partneralimentatie van twaalf naar vijf jaar gaat. Zo eenvoudig is het niet. Het uitgangspunt van de wet is dat de maximale alimentatietermijn de helft van de duur van het huwelijk is met een maximum van vijf jaar.
Op die regel van 5 jaar, gelden dan weer vier uitzonderingen.
1. Het jongste kind is jonger dan 12 jaar
Als de alimentatiegerechtigde voor de kinderen van partijen zorgt, dan wordt de alimentatietermijn ten minste opgerekt totdat dit jongste kind 12 jaar is
2. Huwelijken die langer duurden dan vijftien jaar en AOW in zicht
Als het huwelijk van partijen langer heeft geduurd dan vijftien jaar en de alimentatieontvanger tien jaar voor de AOW-leeftijd zit, dan loopt de termijn door tot tenminste de pensioendatum.
3. 50-plussers die langer dan 15 jaar gehuwd zijn
Alimentatieontvangers die vijftig jaar of ouder zijn en die langer dan vijftien jaar gehuwd zijn, hebben maximaal tien jaar recht op partneralimentatie. Deze uitzondering wordt overigens uit gefaseerd en zal over 7 jaar niet meer gelden.
4. Schrijnende gevallen
Daarnaast is er de zogenaamde hardheidsclausule voor schrijnende gevallen. Hiervan is volgens de wetsgeschiedenis sprake als de beëindiging van de partneralimentatie te zeer ingrijpend is voor de alimentatieontvanger. U kunt dan denken aan ziekte of blijvende arbeidsongeschiktheid.
Door de veelheid aan uitzonderingen zal zeker de komende jaren nog heel geregeld een alimentatie worden opgelegd van meer dan 5 jaar. Over de vierde uitzonderingsgrond zijn bovendien procedures te verwachten.
De nieuwe wet is van kracht per 1 januari 2020. De verkorting van de duur van de partneralimentatie geldt daarbij alleen voor de ‘nieuwe gevallen’. Voor bestaande alimentatieverplichtingen van voor 1 januari 2020 blijft de huidige maximale duur gelden. Als het verzoek is ingediend voor 1 januari 2020, dan hanteert de rechter de oude regels.
De bovengenoemde regeling gaat uit van de maximale termijn. Dit wekt de verwachting bij sommigen dat er dus een recht bestaat op partneralimentatie voor die volledige termijn. Dit is niet aan de orde. Als wordt aangetoond dat de ontvanger van alimentatie voor ommekomst van de maximale termijn in staat moet zijn om zelf in de behoefte te voorzien, dan is het zowel onder het oude als onder het nieuwe recht mogelijk om een kortere termijn te bepalen of de partneralimentatie op termijn op nihil te stellen.
Mocht u daarover, of andere familierechtelijke onderwerpen vragen hebben? Neem dan gerust contact op (sietske@goldhoornfamilierecht.nl / 0575820240).
Sietske Diepeveen-Goldhoorn